ارزیابی الگوی پراکنش فضایی و مکانی کاربری اراضی شهری با استفاده از gis (نمونه موردی: شهر دیواندره)

تعیین اصول دقیق مکان یابیفعالیت ها و کاربری های مختلف در شهر،به دلیل ماهیت پویای مسائل شهری،اگرنه غیرممکن،بدون تردید بسیار دشوار است.از همین رو یکیاز اهداف برنامه ریزی کاربری اراضی شهری مکان یابی مناسب کاربری ها و جداسازی کاربری های ناسازگار و توزیع متعادل آن است. امروزه ازجمله عواملی که باعث نابسامانی کاربری اراضی شده،علاوه بر شهرنشینی فزاینده و ضعفعملکرد مدیریت شهری، مشکلات محتوایی طرح های شهری می باشد که موجب آشفتگی در توزیع کاربری ها و تخصیص منابع و خدماتدر نواحی شهری شده و محیطی ناامن را برای شهروندان خلق کرده است.شهر دیواندره به عنوان جامعه آماری یکی از شهرهایواقع در استان کردستان می-باشد.بررسی وضع موجود کاربری های شهری نشان می دهد کهاز نظر توزیعو پراکنش فضایی و مکانی،کاربری ها نابسامانی قرار دارند،به طوری که بعضی از محلات شهری فاقد هرگونه کاربری خدماتی می باشد که این وضع باعث بو جود آمدن محلات برخوردار و محروماز نظر دسترسی به کاربری خدمات عمومی گردیده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی می باشد. ابتدا با مطالعات اسنادی و میدانی به تحلیل سطوح و سرانه هادرارتباط با استانداردهای سرانه های شهری پرداخته شده و ضمن مشخص کردن نسبت کمبودها،مقدار زمینمورد نیاز برایهر کاربریدر وضع موجود پیش بینی شده است.در مرحله بعدمکان گزینیو پراکنش فضایی کاربری ها با توجه به دو شاخص ارزیابی کاربری زمین(مطلوبیت و سازگاری)و همچنین مدل نزدیک ترین مجاورت مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت با استفادهاز سیستم اطلاعات جغرافیاییgisومدل همپوشانی شاخص-هابه تحلیل تناسب مکانی چهار کاربری (آموزشی، درمانی، پارک و ورزشی) پرداخته شد.